Duitsland-Tsjechië-Slowakije-Hongarije-Roemenië-Bulgarije-Macedonië-Kosovo-Servië-Albanië-Montenegro-Bosnië en Herzegovina-Kroatië-Slovenië-Italië-Liechtenstein-Zwitserland-Oostenrijk

Donderdag 12 mei

Morgen vertrekken we in alle vroegte. We hebben een slaapplaats geboekt in Praag. Dat is 777 km vanaf thuis. Als het goed is treffen we Leo en Rudi aldaar, zaterdag rijden we door naar Gyor en op een camping daar zullen Gijs en Tamara ook aansluiten. Zin in!

Zondag 15 mei

Vrijdagochtend vertrokken we op tijd. We hebben prachtig weer gehad gedurende de reis en alles liep voorspoedig, op een paar files na. Toen we in Praag aankwamen waren Rudi en Leo er ook al. We hebben gezellig geborreld en gegeten. Zaterdagochend zijn we eerst naar een grote supermarkt geweest om een nieuwe stoel voor Rudi te kopen. Hij was de vorige avond door zijn stoel gezakt!

Gijs en Tamara moesten vrijdag nog werken en zijn 's avonds pas gaan rijden. We hadden afgesproken elkaar zaterdag in Gyor op een camping te treffen en toen we de camping moeilijk konden vinden wilden we via onze groepsapp aanwijzingen geven. Maar dat was helemaal niet nodig want bij aankomst bleken zij er al een uur te zijn!! Ze zijn vrijdagavond tot 1.00 doorgereden en na een dutje zaterdagochtend weer verder gegaan. Bikkels.

Bij het avondeten bleek dat Rudi en Leo nieuw campingservies hadden gekocht. Hondenvoerbakken! We lagen helemaal in een deuk..

We zijn compleet! Morgen Roemenië.

Woensdag 18 mei

De dagen in Roemenië waren erg nat. We hadden de eerste nacht een camping nabij Sibiu waar we een overdekte kookgelegenheid hadden. Rudi en Leo hadden weer een huisje. Daar konden we 's avonds gelukkig verblijven in de regen. We hadden een superleuke avond. Het begon al met Rudi die ging zitten op een bed dat op spanning stond... Met een enorm gekraak zat hij opeens op de grond! We kwamen niet meer bij van het lachen! Gelukkig had Gijs zo ongeveer zijn hele gereedschapskist mee dus het bed werd vakkundig in elkaar geniet. Nu stond hij opnieuw op spanning dus maar niet meer op gaan zitten... Verder veel gelachen met kaarten en het spel 'békeren' (een spel met bekers schuiven en veel lol).

In Boekarest hebben we twee dagen gestaan. We konden kaartjes voor de bus naar het centrum niet dichterbij kopen dan in het centrum... Tja, bij zoveel onlogica ga je vanzelf zwartrijden! Daarna met de metro naar het paleis van Ceausescu gereden. Wat een enorm gebouw! Het is een van de grootste gebouwen ter wereld. We mochten er niet in helaas omdat we niet een dag vantevoren voor de rolstoel hadden geboekt en bovendien geen paspoorten bij ons hadden. We zijn er omheen gelopen. Zeer indrukwekkend!

's Avonds werd het koud en omdat er bijna niemand op de camping stond zijn we met onze stoelen en tafel in de verwarmde doucheruimte gaan zitten. Luxe! Gelukkig kwam er niemand binnen.

Onderweg maken we gebruik van walky-talkys. Erg praktisch als alledrie onze navigatiesystemen een andere weg aangeven. Maar ook handig: 'Hey B1, nog niet wegrijden! B2 is nog niet klaar met de plaspauze!'

We zijn nu beland in de hoofdstad van Bulgarije, Sofia. Op de smerigste camping die we ooit gezien hebben. De wc in het huisje dat we mogen gebruiken voor wc/douche is aan elkaar geplakt met plakband en heeft allerlei lekmogelijkheden die weer uitlopen in een gat in de grond. Het huisje stinkt vreselijk naar rook en onbekende dingen. We denken dat er in een van de huisjes een prostituee woont. Toen ze langsliep met haar opgemaakte gezicht lachte ze en leek ze van onze muziek te genieten. Later kwam er een taxi met een man. Deze verdween in het huisje van de vrouw.

Donderdag 19 mei

Wat een ongelooflijk feest hebben we gehad gisteren! Ondanks (of misschien wel dankzij) de ranzige camping waar we stonden. Naast de huisjes waren wij de enige gasten. We hadden Rudi's karaokeset voluit staan de hele avond! Op 10! Dit kan nergens! Keihard meezingen met alle mooie nummers en dansen tot in de nacht!

Sofia was een mooie stad. Veel bijzondere kerken. Halverwege de dag vertrokken we richting Servische grens. Daar kregen we vertraging. Een van onze paspoorten misten waardoor we weer terug zijn gereden naar Sofia in Bulgarije. Hier kunnen we bij de ambassade een noodpaspoort aanvragen. Op dit moment staan we bij een motel langs de snelweg en hebben heerlijk ons eigen potje gekookt. Er is een omheind voetbalveld bij waar een heuse wedstrijd werd gespeeld. Twee ballen kwamen vast te zitten hoog boven in het net. Wij gaven hiervoor applaus en de waarschijnlijk turkse voetballers lachten met ons mee.

Zondag 22 mei

Wat bijzonder dat na elke grensovergang het land zo verandert! Bulgarije was een behoorlijk ontwikkeld land met veel dure auto's. Servië is een stuk minder ontwikkeld. De mensen redden zichzelf met zelfgebouwde huizen, paard en wagen en eigen kippen. Toch staat er soms een supermooi huis tussen de nog niet afgebouwde huizen.

Ook Kosovo hebben we gezien. We zijn daar in een dag doorheen gereden. De grensovergang er naar toe had twee loketten. Voor we daar aankwamen sprak een van de rondwandelende grenspolitiemensen ons in het frans aan, de eerste lokettist sprak duits en de tweede engels. Heel grappig! Volgens de website van de overheid is Kosovo een land met code geel, een beetje opletten, geen opstootjes opzoeken en niet 's avonds laat op straat zijn. We hebben er niets van gemerkt. Ook het noorden van Macedonie heeft code geel. Daar zijn we nu. Gisteravond zijn we uit eten geweest in Skopje. Tijdens het zoeken naar een eetgelegenheid zagen we al veel politie rondlopen. Toen we een restaurant uitgekozen hadden bleek dit een heel mooi plekje; tijdens het eten zagen we door de ruiten dat er tientallen mensen van de mobiele eenheid op een rij gingen staan, om een demonstratie te leiden. Er kwamen ook twee mega-panserauto's voor ons raam staan. De demonstratie verliep vreedzaam. Een van de ME-mensen in gevechtstenue ging bij ons restaurant naar de wc. Daar heb ik hem aangesproken. In best goed engels vertelde hij dat de menigte het niet eens is met de regering, en dat dit al een maand dagelijks aan de gang is. Tijdens het teruglopen zagen we veel beelden en muren besmeurd met verf.

We zitten op een hele mooie plek in Skopje. Rudi en Leo hebben een huisje en daar hebben we kunnen verblijven tijdens de regen. Naast ons was een bruiloft aan de gang dus we hoefden zelf niet voor muziek te zorgen. Vanochtend werden we wakker in de stralende zon! Eindelijk weer! Dus korte broek aan en gaaan! Op naar Albanie.

Woensdag 25 mei

In Albanie hebben we een camping gevonden met Nederlandse mensen erop. Na anderhalve week weer nederlands praten met andere mensen was wel weer leuk. Ze hadden een heerlijk zwembad waar Gerhard en ik 's ochtends vroeg toen iedereen nog sliep in lagen. Op de rand van het bad zaten twee kikkers, een parend stelletje. Er liep veel politie rond in Albanie. We vinden het land het mooiste tot nu toe. Bij de grens naar Montenegro viel de douanebeambte de stempel met lengte en breedtegraad 00.00.00 van Equador op. Hij vroeg wat dat was. Vorig jaar zijn we op het middelpunt der aarde in Equador geweest en kregen daarvan een stempel in ons paspoort. Achter ons moesten Gijs en Tamara de bus op de brug zetten en deze werd grondig gecontroleerd. ze keken in alle kastjes en onder de motorkap. Gijs had een hawaiblousje aan en dat in combinatie met zijn tattoos en zijn herkomst uit Nederland dachten ze drugs te zullen vinden!

Montenegro is ook al zo mooi met al zijn bergen en rijkelijke natuur. We reden op een hoofdweg en je mocht opeens maar 50 km per uur. Wij reden voorop en werden aangehouden door een politieagent die ons zijn laserapparaat liet zien. 78 waar je 50 mocht... Gerhard heeft maar contant afgerekend (50 euro) anders moesten we mee naar het bureau. Onderweg naar de grens met Kroatië was er een opstopping. Een hoogspanningspaal was omgeknikt en hing half over de weg. Een aantal wegwerkers werkten hard om de situatie te herstellen. Eentje klom er in de paal er naast en knipte de kabels een voor een door. Toen alles weg was staken we de duim omhoog naar de werkers en deze lachten.

Zondag 29 mei

Onze volgende camping stond in Sarajevo, Bosnië en Herzecovina. Je zag goed dat hier oorlog is geweest. Veel huizen met kogelgaten en buiten het centrum stonden zelfs totaal kapotgeschoten huizen.

We vervolgden onze weg naar huis via Slovenië. Italië hebben we helaas moeten overslaan, dit paste net niet meer in de twee weken die we voor deze reis hadden staan (we verloren een dag met het ophalen van het noodpaspoort). Wel hebben we Liechtenstein opgezocht, het dwersstaatje dat tussen Zwitserland en Oostenrijk in ligt. We reden het staatje in en toen we een groepsfoto wilden maken, moesten we weer terug! We waren er alweer uitgereden!

Het was weer kilometervreten! Vele grensovergangen gepasseerd, interessante verschillen per land ontdekt en bovenal ook weer veel plezier gehad met zijn zessen!!