Hier ons verslag, geschreven tijdens de reis:

30-9

Na een vlucht via Zuid-Korea, Seoul zijn we geland en beland in Fukuoka. De eerste nacht hadden we geregeld en kwamen via een bus vanaf de luchthaven bij de metro. Bij halte 3 stapten we uit en bij het boven komen kregen we gelijk ons hotel voor onze neus.. heerlijk. Even wat gezeten en daarna toch vanavond gelijk de railpasvouchers maar gewisseld tegen de officiele pas waarmee we de bullettrains (snelle treinen) kunnen nemen. Wie weet is daar morgenvroeg geen tijd meer voor..

Het is allemaal heel goed geregeld hier. Erg grappig die dingen die gelijk opvallen. Iedereen wacht heel netjes voor het voetgangersstoplicht en als het groen is begint er een gezellig muziekje dat aanhoudt tot het weer rood is. Soms hoorden we iemand spreken uit de verkeerslichtluidspreker. De mensen zijn zeer goed gekleed, bijzonder beleefd en de bereidheid anderen te willen helpen is erg groot.

Op dit moment zitten we op het muurtje van ons balkon naar het mooie tafereel te kijken van bussen die geheel gestructureerd op elkaar wachten en direct aansluiten. Alles klopt alles werkt. Als er een bus wegrijdt staat de volgende er. Heel veel zin in, gaan nu slapen. We gaan Japan beleven van hier tot Tokio!!

Gisteren zijn we vroeg opgestaan en hebben de trein naar Nagasaki gepakt. Onderweg konden we een half uurtje meepakken van 'Huis ten Bosch' (we waren toch in de buurt). Het is een pretpark gemaakt op de basis van Nederlandse bouwwerken. Gewone en zaanse molens, een fries straatje 'Vermeerstraat' en zelfs de Dom uit Utrecht stond er, notabene nog hoger dan de echte! Toen de klokken luidden waanden we ons werkelijk even in Nederland!

In Nagasaki hadden we een fijn guesthouse aan de rand van het centrum, Akari. Bij aankomst werden we warm verwelkomd door de eigenares en haar man. Haar man vroeg waar we vandaan kwamen en toen hij het hoorde liet hij vol trots zijn nieuwe aanwinst aan ons zien. Hij was vorig jaar in Nederland geweest en had jawel, een echte omafiets meegenomen! De bedoeling is om deze te introduceren aan de japanners. Leuk he! Hij verhuurde zelf vouwfietsjes en die hebben we meteen gehuurd. Heerlijk fietsten we uren door Nagasaki (oja, linkshouden) zonder licht en met een plattegrondje in de hand. het verkeer is rustig, geen constant getoeter. Het Dejimamuseum was een van de redenen dat we Nagasaki wilden zien. Op deze Nederlandse handelspost handelden de Nederlanders met de Japanners. De Nederlanders waren in de VOC-tijd de enigen die handel mochten drijven met Japan. Compleet ingerichte kamers waren nagebootst met typische Nederlandse antieke meubelen (wij zouden zeggen: oude meuk haha). In de opslag lagen grote zakken met suiker waarnaast een weegschaal stond met twee plateaus, een voor de zakken suiker en een voor de gewichten. De eetkamer was luxe aangekleed met een tafel vol heerlijkheden en een video draaide voor het tafereel. Een Nederlandse stem, Japans ondertiteld.

Op dit moment zitten we in Hiroshima. We zijn hier gekomen met de shinkansen, zeer snelle kogeltrein. Tegen de 300 km/uur. We hebben een kamer Japanese style (een soort judomat om op te slapen en twee kussens met een laag tafeltje om aan te zitten), op een kilometer afstand van the A-bomb Dome. Dit is het gebouw dat gehavend maar wonderlijk overeindgebleven is tijdens de aanslag met de atoombom op 6-8-1945. Morgen gaan we het museum bekijken. En het eiland Miyajima. Met de boot. En fietsen huren. Krijgen het nog druk ;)

Jeetje wat een dag vandaag! Vanochtend na het ontbijt hebben we fietsen gehuurd en onze omgeving een beetje eigengemaakt. We kwamen bij het nagebouwde kasteel dat bij de aanslag gesneuveld was. Na een tijdje rondgesnuffeld te hebben zochten we de uitgang weer op. Het is gebruikelijk om de schoenen uit te doen bij het bezoek aan tempels en ook in onze guesthouses. Ik had al een tijdje de behoefte om zo'n mooi rijtje schoenen waarvan de eigenaren op sokken ergens rondlopen, op de foto te zetten en dacht er nu aan. Ik knikte naar de vriendelijke japanse die bij de uitgang zat en pakte mijn fototoestel. Gerhard liep weg toen ik mijn fototoestel in de handen had en een mooi plaatje wilde schieten van de schoenen. Later bleek waarom...

We brachten de fietsen terug en wilden graag naar het A-bomb museum. Het gebouw was zo gevonden maar de afdeling 'museum' nog niet. De lift bracht ons eerst naar de kelder en daarna naar verdieping 2 waar we twee aardige japanners aantroffen die best nog even wilden wachten op een volgende lift, omdat wij fout zaten. Weer naar beneden. De deuren openden zich en we stuitten op een hokje met gesloten deuren waarin een groot pamflet met japanse tekens (waarschijnlijk: GEEN DOORGANG). Dus maar weer een ander knopje ingedrukt. De deuren gingen open en we troffen weer de twee vriendelijke japanners! Met inmiddels dertien mensen achter zich!! We zijn er maar uitgegaan...

Op de terugweg kwamen we een kleine japanse eetgelegenheid tegen. Het was een soort bar met daar middenin een grote metalen plaat waar twee koks stonden te bakken met vliegensvlugge plamuurmessen. Geen woord engels. Ook niet op de menukaart. We dronken samen aan de bakplaat een biertje en zagen onze maaltijd voor onze ogen klaargemaakt worden, geweldig! Naast ons zat een japanner die al een paar keer op ons geproost had en wilde weten waar we vandaan kwamen. Hij had de grootste lol (wij ook) en toen wij proostten met het japanse 'Campay!' wilde hij weten hoe je proost in het nederlands. Het werd erg gezellig maar opeens verdween de hartelijke man met zijn vrouw. Bleek dat hij onze hele maaltijd + biertjes had betaald...

Vanavond alles evaluerend kwamen we niet meer bij van het lachen! Helemaal niet toen ik erachterkwam waarom Gerhard vanmorgen zo plots wegliep uit dat nagebouwde kasteel. Dat zat zo; Ik maakte mijn fototoestel klaar om de schoenen er goed op te krijgen, en Gerhard zag de mevrouw bij de uitgang poseren voor een mooie foto...

7-10

Het A-bomb memorial museum in Hiroshima was indrukwekkend. Wat een omvang had die ramp zeg. We zijn ook naar het eiland Miyajima geweest met de ferry en konden, tussen de regen door, foto's maken van de Torii.

En nu hebben we er al weer een paar dagen Kyoto opzitten. Dinsdag hebben we de hele dag door Kyoto gefietst, langs een paar tempels en het kasteel. Het fietsen alleen al door zo'n veelzijdige stad is zo heerlijk! 's Avonds waren we kapot :) Gisteren hebben we een uitstapje gemaakt met de trein naar Osaka. Daar staat een van de meest schitterende aquaria van de wereld. Hele bijzondere vissen en ook hele grote dieren zoals walvishaaien, manta's, zebrahaaien maar ook zeeotters, dolfijnen, zeeschildpadden en kreeften van een halve meter breed. Er waren ook reuzencavia's! Van zo'n 70 kilo! Aan het eind van de rit kwamen we langs wastafels en men verzocht ons de handen te wassen. Daarna mochten we in een bassin verschillende vissen aanraken. Van schubberig en ruw tot superzacht. De platte manta-achtige vissen zijn fluweelzacht! Een heel bijzondere ervaring. Heel bijzonder voor ons. Maar in feite hebben sommige dieren wel een heel erg kleine leefruimte...

Vanavond slapen we vlakbij de Mount Fuji!

10-10

Op weg naar de Mount Fuji! Eerst lekker vlot met de JR shinkansen, maar al snel stapten we over op boemeltjes die ons verder de bergen in brachten. Op zich een mooie route. Bij aankomst in Kawaguchi konden we ons guesthouse bellen, zij haalden ons dan direct op (luxe!). Omdat het op dat moment 'cloudy' was besloten we de omgeving wat te verkennen en de ochtend erop naar het platform te gaan waar we Mt Fuji goed zouden kunnen zien. Bij goed weer dan.. De volgende ochtend zijn we via de kabelbaan naar het platform gegaan. Het was nog steeds 'cloudy' en we wilden wachten tot de wolken weg zouden trekken. Het leek er steeds op dat dat zou gebeuren, hij liet steeds een stukje van zichzelf zien! Na anderhalf uur zijn we maar naar beneden gegaan omdat onze trein richting Tokio niet op ons wachtte. De weergoden hadden het voor het zeggen vandaag!

Het is prachtig om te zien hoe de perronmedewerkers op het moment dat ze een trein 'uitzwaaien' respectvol hun hoofd buigen en met twee handen een ritueel maken in de rijrichting van de trein. Dat doen ze altijd, zonder uitzondering. En ze blijven staan tot je ze niet meer ziet. Ook de conducteurs met witte handschoenen maken, voor ze een coupe inlopen een buiging, controleren met de meest zorgvuldige glimlach de kaartjes en draaien zich, voor ze de coupe weer verlaten om, om weer een buiging te maken. Grappig als je ziet dat ze haast hebben, het wordt dan een heel snelle buiging maar ze maken hem wel!

Bruisend Tokio treinden we vrijdagmiddag binnen, waaauw wat een stad! Met 36,7 miljoen inwoners de grootste metropool van de wereld!

We 'woonden' vlakbij de Senso-Ji tempel, in de Ginza-wijk. Vrijdagavond zijn we naar de tempel geweest. Er was een gezellige markt bij, we shopten en maakten foto's tussen Japanners, die zelf ook op vakantie zijn (oktober is ook vakantietijd voor veel inwoners van Japan). Zaterdag hadden we de hele dag plensbuien, en we zijn met onze dagkaart voor de metro (ideaal) onder Tokio doorgereisd. In The Sony building hebben we een 3D-film gezien op de bovenste verdieping. Op de showroom-afdeling kon je de nieuwste gatchets die nog niet uit waren, bewonderen en proberen. Overal stonden Japannertjes en camera's om te behoeden dat je geen foto's ging maken van de nieuwste mobile phones, mp3spelers en wat niet meer. We zijn de metro weer ingedoken en tussen de eeuwig-op-hun-mobiel-kijkende mensen gaan zitten. Erg opvallend, bijna iedereen die op dit moment niet aan het werk zijn, een voertuig besturen of slapen, hebben alle aandacht voor de mobiele telefoon in hun hand. Zittend in de metro op lopend op straat. Veel jonge meiden maar ook keurige mannen in pakken (en daar heb je er hier een boel van!).

Na een paar keer overstappen gingen we eens lekker zitten voor een bakkie koffie bij Starbucks, boven het drukste kruispunt van de wereld. Hier steken dagelijks 250.000 mensen over. Heel grappig om te zien vanaf twee hoog. Al die parapluutjes die over de zebra's zweven.

Vanmiddag hebben we het National Nature & Sience Museum bezocht. Waanzinnig interessant! Jammer dat er weinig in het engels wordt gepresenteerd. We zitten op dit moment op een riante tweepersoonskamer vlakbij het vliegveld Narita, 60 km buiten het centrum van Tokio. We kunnen de vliegtuigen spotten vanuit ons venster. Morgen vliegen we alweer terug naar Amsterdam. Dertien dagen leken een maand! Wat hebben we veel gezien! Wat is het gestructuureerd en wat heerst hier het respect. Alles zo goed geregeld, de communicatie is fenomenaal, je komt eigenlijk nooit voor verassingen te staan. Daar kom je goed achter als je reist met een beperking. Dankjewel Nihon (Japans voor 'Japan') voor je gastvrijheid, je vriendelijkheid en je mooie cultuur. En niet te vergeten je heerlijke eten!!