Van 26-5 tot 11-6 2012 hebben we een we en reis gemaakt door Frankrijk, Spanje en Portugal
Zaterdag 26 mei vertrokken we om 6.00 en om 16.30 checkten we in op een camping in Argenton. Sinds januari dit jaar is het verboden
een radarverklikker in je auto te hebben in Frankrijk. Die zit standaard in omze tomtom, dus hebben we onderweg de tomtom met
beleid aan en uit gezet. Een keer ging het bijna mis. Een auto van de gendarmerie stond op de oprit van de snelweg en maakte opeens
vaart toen wij langskwamen. Gerhard zette direct de tomtom uit en de auto ging achter ons rijden. Om ons daarna weer in te halen.
Hij bleef voor ons rijden, waarschijnlijk zoekend naar het signaal dat er niet meer was. Na een tijdje gaf hij het op, liet op de vluchtstrook
de snelheid zakken en verdween achter ons. Pfff.. dat was even net op tijd 1500 euro (want dat is de boete) in de zak gehouden!
We vonden een mooi plekje aan zee in Andernos des Bains. Een mooie uitvalsbasis om Bordeaux te bekijken met onze vouwfietsjes. Dit
keer hebben we geen rolstoel meegenomen maar die hebben we ook (nog) niet gemist. We zijn een stuk flexibeler en sneller op de
vouwfiets. Wat een geweldige manier om de stad te bekijken is dat toch! Bordeaux is zeer fietsvriendelijk. Het was erg warm, tegen de
30 graden en bij de grote brug op de boulevard lag een grote plaat met een paar centimeter water waar jong en oud met hun voeten
doorheen liepen. Sommigen lagen er met hun kleren aan op hun buik in. Het was ook zo warm! In een straatje waar we waren gestopt
om de schilderachtige muren en een boog met daarin een enorme klok op de foto te zetten hoorden we vanuit een hogergelegen
raam iemand piano spelen. Het was Fur Elise van Beethoven. Mooi! Dit maakte het tafereel nog idyllischer dan het al was.
Voordat we op weg richting Spanje gingen wilden we nog even een paar dingen inslaan in een grote Intermarche. In deze supergrote
supermarkt stonden scootmobielen voor mensen die niet zover kunnen lopen. Dat kwam goed uit voor mij! Ik op mijn krukjes naar de
informatiebalie. In mijn beste Frans vroeg ik of ik gebruik mocht maken van een scootmobiel. Ze keek me een beetje glazig aan en
vroeg of ik een euro had. We gaven haar een euro en ze liep voor ons uit. Ze liep LANGS de scootmobielen waar wij bleven staan en
liep door naar een electrisch aangedreven autootje voor kinderen! Ze lachte een beetje beschamend en ze gaf ons de euro terug.
Toen ze zich omdraaide om de sleutel van de scootmobiel op te halen kwamen we niet meer bij van het lachen!! Toch maar weer
eens een lesje Frans nemen..
We hebben hele hete dagen gehad in Spanje, boven de 35 graden. De universiteitsstad Salamanca bekeken we weer per vouwfiets,
en we vielen van de ene verbazing in de andere. Wat een prachtige gebouwen! Vooral de gotische kathedraal van Leon. Ongelooflijk
hoe ze zoiets hebben kunnen bouwen in die tijd.
We zochten een eetgelegenheid die niet toeristisch was. We vonden er een in een naastgelegen dorpje. De jongeman sprak geen
woord Engels maar deed erg zijn best gastvrij te zijn. Hij hield zijn telefoon omhoog en er stond iets in het Spaans. Ik begreep het niet
en hij tikte met een gehaast: 'Momento, momento' opnieuw iets in. De telefoon had een vertaalfunctie. THE KITCHEN OPENS AT EIGHT.
Ahaa! Hartstikke goed, dan was er eerst tijd voor een Spaanse cerveza. We hebben blind iets besteld want de kaart was natuurlijk
alleen in het Spaans. Nou het was voortreffelijk!
Aan de muur hing een flatscreen met daarop live de oefenwedstrijd Spanje - Noord-Korea maar er keek niemand naar. Hoe
anders dan dat we in Salamanca hadden gezien. We zijn langs een hokje gelopen waar een hele groep mensen op elkaar gepropt
zat enthousiast te doen bij het kijken naar de televisie met daarop live stierenvechten..
Van een geel Spanje reden we groen Portugal binnen. Veel meer kleur. Een heel ander land ook qua huizen en wegennet. Er is meer
aandacht besteed aan details. De mensen zijn ook hier erg vriendelijk. Lissabon hebben we nauwelijks aangedaan; wat een drukke
stad! We hebben eerst anderhalf uur gedaan om er binnen te komen. Het centrum was superdruk met auto's en de vouwfietsjes
waren geen optie. Gauw weg hier!
We zijn doorgereden naar de Algarve. We staan inmiddels vlakbij Lagos. Er staat nu 3000 km op de teller. Na dagen achtereen boven
de 35 graden is het hier 'slechts' 25 graden. Net hebben we een duik genomen in het zwembad (eindelijk eentje die het doet! op
andere campings waren ze nog niet open) en morgen gaan we hier de omgeving verkennen.
Wat veel ooievaars hier! Op elke hoogspanningsmast zit wel een nest met een of twee ooievaars. Heel grappig om te zien. Ook in de
stad maken ze hun nesten op torentjes. We zijn door Faro, het zuidelijkste puntje van Portugal, gereden en hebben tapas gegeten
en overnacht in Isla Cristina. Vlak over de Spaanse grens. Het is gelijk weer bloedheet!
Vandaag hebben we een rustdag. Gisteren hebben we van 8.00 tot 17.00 doorgereden dus blijven we hier maar eens twee nachten
staan. De camping ligt aan het meer Caspe; een gigantisch meer in the middle of nowhere. Schitterende omgeving hier! Vanmorgen
huurden we een waterfiets en fietsten tot midden op het meer. Daar bleven we een tijdje drijven en genoten van de stilte en de natuur.
Vissen sprongen uit het water en roofvogels hingen stil in de lucht. We hadden het hele meer voor ons alleen! Wat zal het hier druk zijn
in het hoogseizoen. De camping is superschoon en er is genoeg te doen op het meer. Echt een aanrader om hier te overnachten als je op
doorreis bent naar Zuid Spanje.
Vanochtend stond de wekker op 'vroeg' voor de rit door de Pyreneeen en Andorra. En net als met Portugal kregen we een hele andere
indruk dan verwacht. Bij het passeren van de grenspost belandden we in een stadje met strakgebouwde huizen. Een drukte van jewelste
met dure auto's en veel flatscreens langs de weg. Het leek een beetje Monaco. Het was niet de bedoeling hier te blijven, maar het is
leuk een indruk te krijgen van het land. Wat hier een goed idee is, is brandstof tanken en alcohol kopen! De prijzen zijn hier zonder
accijns, dus reken maar uit. Na de bus volgetankt te hebben doken we een slijterij binnen. Je mag 2 liter per persoon uitvoeren. Daar
hebben wij natuurlijk gebruik van gemaakt! Langs een hele mooie weg langs de bergen in de Pyreneeen kwamen we uit in het plaatsje
Tarascon sur Arieges. In het centrum kwamen we over de brug die over het kolkende water hing. We hebben onze vouwfietsjes gepakt,
lieten ons leiden door het natuurschoon en hebben daarna lekker gegeten bij een restaurantje in het centrum.
Gisteren kwamen we aan in Sarlat, waar mijn oom en tante wonen. Ze hebben een oude watermolen helemaal zelf verbouwd tot
woonhuis. Zo sfeervol en authentiek ingericht dat je blijft kijken en je je blijft verwonderen. We hadden ze al een tijd niet gezien en
het weerzien was warm. We hebben heerlijk geborreld en gegeten tot in de kleine uurtjes.
Vandaag hebben we Sarlat op de vouwfietsjes verkend. Wat een leuk middeleeuws stadje! Tussen de terrasjes door en langs brocante
winkeltjes genoten we van de stad en de zon. Ik heb altijd een pet op tegen de felle zon en vanmiddag droeg ik ook een zonnebril.
Waarschijnlijk zag ik daardoor niet dat in de overgang stenen/betegeling een paar centimeter hoogteverschil zat. Netjes achter
Gerhard aan fietsend begreep ik ineens dat de banden van mijn fiets bleven hangen tegen een rand. Mijn lichaam hing al boven de
betegeling alleen de rest wilde niet mee... KLETS! Daar lagen mijn fiets en ik. "Ca va?" hoorde ik meteen en ik zag een uitgestoken
hand. De vriendelijke fransman bleef mij vragen of het wel goed met me ging. "Ca va, ca va, merci". Ik greep de hand en was weer
overeind. We gingen toch weer even zitten om wat water te drinken en ontdekten een blauwe knie, elleboog en enkel. Een andere
fransoos die alles had gezien kwam met een flesje water naar me toe. Hij maande me het water op de gekneusde plaasen te gieten;
het was water van "The Lord". Wat lief! Verderop zat een grot met een mariabeeldje waar je bronwater kon pakken. Voor alle zekerheid
heb ik ook maar wat water over mijn 15 jaar geleden verbrijzelde voetje (hielbeen) gegoten, je weet maar nooit!
We hebben drie heerlijke bourgondische dagen gehad bij mijn oom en tante! Alles was aanwezig, eten en drinken in overvloed,
een bed waarin je elkaar kwijtraakt en zelfs een sauna! We hebben zaterdag samen EK oranje voetbal gekeken via de schotel en
vielen om 23.00 helemaal moe in slaap. Zondagochtend mochten we voor de laatste keer genieten van het niet te versmaden
franse (stok)brood met een eitje erbij, en toen was het tijd om weer verder te gaan. Het regende, en het is niet gestopt met
regenen tot we thuis waren. Dus twee lange dagen lang. Tijdens onze tussenstop in Orvilles kwam er tussen de regen door juist
een stortregen toen we de bustent wilden opzetten en werden kletsnat. Toch is dat ook wel knus; we hebben droge kleding
aangetrokken en met een olielampje en een omgekeerde bloempot op het gasstelletje als verwarming (tip kregen we van Gerhards zus!)
werd het toch nog gezellig.
We zijn weer thuis en hebben ruim 6000 kilometer gereden. Iedere keer nemen we ons voor om het nu eens rustig aan te doen
maar ja, als we eenmaal onderweg zijn.. Het was een supervakantie met speciale dank aan Frans, Karin en natuurlijk Daantje de hond!
En om ze niet te vergeten en ook eens te noemen ook zeer veel dank aan onze buurtjes, die altijd met veel liefde
voor onze poezen zorgen!!