Van 7-5 tot 24-5 2007 hebben we een we en reis gemaakt door Thailand, ofwel het land van de glimlach!
Van Bangkok zijn we via Kanchanaburi naar Ayutthaya gereisd, daarna hebben we de nachttrein (aanrader!) genomen
naar Chiang Mai. Een binnenlandse vlucht bracht ons op het eiland Phuket waar we ons heerlijk hebben opgeladen voor
de terugreis. Van Phuket weer teruggevlogen naar de hoofdstad, voor de vlucht terug naar Amsterdam.
Ready to take off!
Morgen is het zover! Rudy brengt ons naar Schiphol. Globaal hebben we een beeld van waar we allemaal
heen willen reizen en wat we allemaal willen zien in 'het land van de glimlach' maar we hebben alleen de vlucht
en de eerste nacht geboekt. We reizen heel licht (samen 6 kilo). Nou... tot gauw vanuit Thailand!
Heel veel water
Vanmorgen op de taxi gestapt richting Wat Pho en het koninklijk paleis. Onderweg begon het te
sputteren. Bij aankomst hoosde het! Lang leve de moesson! Tijdens het kopen van een paraplu zijn
we tot ons ondergoed natgeregend... Alsof ze met emmers gooiden! Het koninklijk paleis had een hoog
bling-blinggehalte en was zeker de moeite waard. De liggende Boeddha was indrukwekkend
(46 meter lang, 15 meter hoog) en de marktjes gezellig (ook heel geurig!!) Met een tuk tuk
(overdekte motorfiets) sjeesden we terug naar huis, het zwembad in (we waren toch al nat).
Op dit moment ondergaat Gerhard een heuse thaise massage dus ik dacht... ff de site updaten!
Na vandaag zal ik dat wel niet meer zo frequent voor elkaar krijgen. Zometeen weer lekker spicy
eten en morgen hopelijk The floating market!
Onderweg
We zitten in Kanchanaburi, de stad van de bridge over the River Kwai. Het was nog een hele trip
vanuit Bangkok... Na gepakt te hebben benutten we het laatste uurtje voor het uitchecken met baantjes
trekken in het zwembad van het Bangkok Palace Hotel. Verslavend is dat zwemmen met deze temperaturen!
Op straat vonden we binnen de korste keren een taxichauffeur bereid ons via The Floating Market naar
Kanchanaburi te brengen voor een Thais prijssie. Hij reed alsof hij zwaailichten op zijn dak had!
Leek Bangkok's files te kennen als zijn broekzak; schoot links en rechts tussen de auto's door naar
elk vrij stukje asfalt. :- Na een paar uur was daar dan de drijvende markt. Een hele vriendelijke man
voer ons door de 'straatjes' naar de bootjes met allerlei koopwaar, terwijl onze laagvlieger even een
dutje deed. Na deze ervaring spoedden we ons naar "KanchanabuLi" ->ze spreken hier de R niet uit..
waar onze chauffeur ons een "veLy cheap hotel" hielp te vinden. Vanochtend na het ontbijten brommertje
gehuurd waarmee we ons tasje met was bij een laundery hebben gebracht. Die kunnen we morgenvroeg
voor een euro gewassen en gevouwen ophalen.. -> luuuuuxe!! Verder de stad bekeken. Het brommertje
liep 90 dus we hebben heel wat gezien. Daarna de bus naar Nam Tok genomen, en terug met de trein over
de Birma-spoorweg, eindigend bij the bridge over the River Kwai. Langs de rivier heerlijk gegeten.
Morgen Ayutthaya!!
Ayutthaya
De busreis zou bestaan uit twee delen. Bus A van Kanchanaburi tot Suphan Buri, reistijd 1.5 uur. Bus B
van Suphan Buri tot Ayutthaya, reistijd 4 uur. Bus A stopte om de haverklap om iemand mee te nemen of
om de halve markt binnen te laten lopen met warme vleesstokjes, flesjes water en verpakte stukjes fruit
waardoor we ipv anderhalf bijna 3 uur onderweg waren. We hebben bus B dan ook maar laten gaan en gegokt op een taxi.
Via een Thaise studente genaamd Plu vonden we een chauffeur met auto die ons binnen het uur naar
Ayutthaya bracht. Tijdens het tikken in het internetcafe hier en nu zie ik buiten 3 koeien rustig
wandelen over de doorgaande weg... Dit is echt een geweldig land!!
We durven steeds meer op straat te eten. Vaak spreken de mensen die ons het eten bereiden net zoveel
Engels als wij Thais. Spannend wat er geserveerd wordt! Maar we hebben hier nog nooit niet lekker
gegeten. Behalve Gerhard een keer in Bangkok; de tranen stonden hem in de ogen tijdens het eten!
Beetje te spicy. Ze denken ook wel mee met ons Europeanen... Wij dachten ongezien ons kommetje
noedelsoep met stokjes & lepel leeg te knoeien, worden er heel subtiel een mes & vork in de beker
voor ons gezet. Het Thaise serveerstertje keek om. We lagen helemaal in een deuk! En zij ook.
"Wat een klungels" zal ze wel gedacht hebben.
We zijn met de brommer bijna verdwaald geweest, hebben heel veel ruines gezien, zagen bus auto's en
scooters stilstaan omdat pa stier ma koe en de kinderen weer eens over de weg liepen en hebben tussen
de stortregens door nog even lekker gezwommen. Het is 600 km van Ayutthaya naar Chiang Mai en we
hebben nog nooit op zo'n fijne manier gereisd. We hebben namelijk de nachttrein genomen om 20.00 De
restauratiewagen was een groot feest met muziek en een barretje. Er werd zelfs Oerend Hard gedraaid
terwijl er geen Nederlander zat. Wel een groep IJslanders en deze gingen uit hun dak! "Is this your
music?" vroeg er een aan Gerhard. De groep net afgestudeerde doctoren vierden hun 'graduation' in
Thailand en gingen uit hun dak op Normaal! Dat geloof je toch niet? "Good to see someone who looks
the same like you" zei de IJslandse David. Een een zalig bed boemelde ons in slaap en totaal
uitgerust werden we wakker in Chiang Mai.
Tijdens het binnengaan van dit internetzaaltje dachten we allebei dat we duizelig werden, we
grepen de tafel vast. Naast ons zagen we anderen ook raar opkijken. Iemand zei: "Earthquake..." we
liepen naar buiten en zagen dat de hele straat buiten stond. Ik dacht even: Nu krijgen we 6 meter
water over ons heen! Hihi, dat kan niet want we zitten geloof ik 300 meter boven zeeniveau.
Op een olifant door de jungle
Bij aankomst in Chiang Mai werden we overspoeld met aanbiedingen. Iedereen wilde ons een trip verkopen.
Ritje op de rug van een olifant door de jungle, raften, alles erop en eraan, inclusief transfer.
Maar we wilden graag zelf, en op eigen houtje (zoals gewoonlijk). Het was even zoeken, maar toen we
arriveerden bij het olifantenkamp met onze motorbike zagen we net een groep olifanten met toeristen
erop aankomen. Wij hadden een olifant plus begeleider voor ons alleen en waren een stuk onafhankelijker.
De geen-engels-sprekende begeleider nam alle tijd voor ons; hij wachtte soms als we ergens naar wezen
en een foto wilden maken en stapte halverwege af om ons uitgebreid met onze eigen camera te fotograferen!
Keek zelfs na iedere foto op het display of deze wel mooi gelukt was! Terwijl de groep toeristen voor
200 Baht een foto kon kopen. Toen de begeleider weer op het hoofd van onze olifant ging zitten gaven
we hem snel een fooi, die hij zeer dankbaar aan nam.
De olifantenshow nadien was hilarisch! Wat hebben we gelachen! Wat een donderstenen zijn die dieren.
Je kan zien dat ze er plezier in hebben. Ze deden een potje voetbal waar ze bij Oranje nog wat van
kunnen leren! Ze schieten de bal verschrikkelijk hard weg. Wat een kracht. Hup, zo met het achterbeen
de lucht in omdat hij een aangegooide bal met zijn voorpoot miste. Na een "goal" (of wat ervoor doorgaat)
slingerden ze hun slurf rond en schopten hun poten speels opzij. Onvoorstelbaar hoe lenig die grote dieren
zijn! Na het voetbal werden er ezels neergezet met vellen schilderpapier. De olifanten namen de kwast ter
slurf en zo werden er nog aardige creaties ontworpen! Het waren vooral bloemen die ze maakten. Achteraf
werden ze te koop aangeboden.(Overigens dit kamp is gecertificeerd door een internationale dierenwelzijnsorganisatie)
Na afloop mocht het publiek met ze op de foto. Ik stopte een banaan in een van de slurven en zag
naast me twee meisjes heel erg bang zijn tussen twee grote olifantenhoofden. De camera had nauwelijks
geflitst of de twee stoven gillend naar de veilige zone. Hahaa! Gerhard schoot een plaatje van mij in
innige omhelzing met twee slurven. Als laatste bezochten we nog een baby-olifant met zijn moeder.
Prachtig! Toen het jong onder streng toezicht van moeders het banaantje uit mijn vingers snoepte voelde
ik zijn lippen, zo zacht... het leken wel mensenlippen!
Phuket
De laatste avond in Chiang Mai liepen we terug van het cafe waar we de eerste helft Chelsea-Manchester
UT gezien hebben en zagen een groepje Thaise jongelingen op straat plezier hebben met een gitaar.
Ze zongen en lachten, het was een leuk tafereel. We kochten twee blikjes Leo-bier in de 7Eleven op de
hoek en gingen aan de overkant van de straat zitten. Bijna meteen wenkte een meisje uit de groep ons
met de vriendelijke Thaise glimlach. We zijn erbij gaan zitten en de jongen met de gitaar werd
voorgesteld als Boeddha omdat hij de dikste was. "Boeddha" speelde internationale liedjes waarop
wij uit volle borst meezongen! We hebben ontzettend genoten.
De vlucht van Chiang Mai naar Phuket met Thai Air duurde een uur en drie kwartier. We zijn met de
bus naar Phuket-stad gereden en daarna met de taxi naar Hat Kata Noi. We zitten in een guesthouse
op loopafstand van het strand. Overal staan borden welke kant op te vluchten bij een tsunami en op
het strand staat een megatoren met luidsprekers. Er is weinig meer te zien van de verwoesting die de
tsunami van twee en een half jaar geleden teweegbracht. Wel wordt er ontzettend veel gebouwd. Met ons
brommertje hebben we alweer een heleboel kilometers gemaakt. De stranden zijn prachtig wit en hebben
enorme kokospalmen. Gisteravond zagen we op het zuidelijke punt Promthey de meest schitterende
zonsondergang die we ooit hebben gezien. Vanmorgen koersten we weer naar het zuiden. Een longtailboat
(een boot met de motor aan een lange stok, die ze op kunnen trekken om zo het koraal niet te
beschadigen) bracht ons voor 800 Bath naar het koraaleiland. Vanaf de boot konden we op een met
dobbers en touwen afgezet gebied snorkelen. Met één sprong belandden we in een andere wereld,
vlak onder ons zagen we de mooiste koraalriffen en zwommen tussen de kleurrijkste vissen. Alsof
we midden in een natuurfilm terecht waren gekomen! Ik heb echt nog nooit zoiets moois gezien!
Wauw, wat is de natuur toch schitterend...
Zometeen hopen we nog eventjes van "ons" Kata-strand en de zon te genieten. Morgenvroeg willen we
de kats-toeristische stad en stranden van Patong even zien, 's middags voor de laatste keer het
Kata-strand en dan douchen, eten en (helaas alweer) pakken voor de terugreis. Iemand van ons
guesthouse brengt ons voor 600 Bath helemaal naar het noordelijk gelegen vliegveld met zijn auto.
De eergisteren geboekte vlucht Phuket-Bangkok sluit perfect aan op het laatste stuk van Bangkok naar
Amsterdam. Het was een heerlijke reis. Een aanrader! (Maar we gaan nu nog eventjes genieten van onze
laatste uurtjes op het paradijselijk Phuket!)